Het is voorjaar , het kriebelt en ook ik heb er heel veel zin in.
Veel activiteit in de Schoonoordtuin. Die claimt dat, dit groepje organiseert zus en weer een ander groepje doet zo. Vrolijke anarchie met een hoog “ik” gehalte in een klein publiekelijk tuintje. Eindelijk is iedereen wakker na zoveel jaren en lijkt de BV Schoonoord het doel bijna bereikt te hebben. Het juk van de verplichte tuinarbeid is afgegooid. Feestjes met een wel heel intiem karakter zijn voorbij. De stichting staat met lege handen, spasmes en ongecontroleerde moves zijn het resultaat. Een enkel bestuurslid begrijpt de situatie en verdwijnt uit beeld.
Een stichting met een voorzitter die de spontaniteit en activiteiten in de tuin puur uit eigenbelang en egotripperij om zeep aan het helpen is. Het zal niet lang meer duren of de vrijheid die de bewoners nu hebben zal verleden tijd zijn. Alleen het opstappen van de huidige voorzitter lijkt dit te kunnen voorkomen.
Er is een oudere vrouw die de halve tuin onderhoud en geclaimd heeft en zich zeker niet door de stichting laat sturen, er is een kunstenaar die ook gewoon zijn gang gaat en al jaren de tuin voorziet van een fraaie fruitoogst en die af en toe wat plant wat vervolgens weer verdwijnt, er is nog een groepje dat pas naar buiten komt met mooi weer en ook leuke plannen heeft voor komende lente wat ook weer niet door iedereen gewaardeerd zal worden. Kortom de BV Schoonoord kan trots zijn op het resultaat en bijna worden opgeheven. Dit is hun doel, bewoners en leven terug in de tuin.
Dan is er ook nog een monument voor een omstreden bestuurslid die jarenlang veel ellende heeft bezorgd aan een aantal omwonenden, er is nog een monument op komst wat ook niet bij iedereen in goede aarde (hoe kom ik erop) zal vallen. En dan zal er ook vast nog wel iemand zijn met een dooie kat, muis of cavia.
Er is een groep jonge honden die een prachtig huisje met tuin in de schoot geworpen hebben gekregen, op zeer bedenkelijke gronden overigens, die gewoon willen tuinieren en daar is wat voor te zeggen. Niet nadenken, weinig principes, wat er is gebeurd doet er niet toe. Echter niet helemaal in staat de situatie op de juiste waarde te schatten, maar wel met veel enthousiasme. En dat heeft de tuin nodig. Niet op commando zoals tot nu toe gebruikelijk onder de stichting maar op enthousiasme.
En dan is er nog de mysterieuze slakkenman die nu voor de 3e keer in een tv programma de Schoonoordtuin in Rotterdam op de kaart zet. Binnenkort als ik weer in de Schoonoordtuin ben deze man maar eens uitnodigen voor een wijntje, met wat slakken erbij uiteraard.
En er is nog een groep omwonenden die jarenlang door de huidige stichting en dan voornamelijk door de nog steeds regerende voorzitter in de ellende heeft gezeten en vooral eerst de puinhopen geruimd wil zien voordat er doorgegaan kan worden. Niet in der minne dit keer, want in de loop der jaren heeft dit ritueel zich al een paar keer herhaald met een steeds slechter resultaat voor de omwonenden. Deze groep heeft ook meer begrip voor alle omwonenden rondom de tuin en wil meer mensen toegang verschaffen.
Dan zijn er nog een aantal bewoners met tuinverbod die vanuit eigen tuin of balkon toekijken en dit circus gadeslaan. Graag zouden zij ook in de tuin komen maar, pfffffff
En dan is er nog iets wat maar weinig bewoners zien aankomen, maar daarover een andere keer wat meer.
Ik heb bijna 2 jaar gewoond aan de Schoonoordtuin, wat een saaie boel was het toen, ook ik mocht er niet in en ben weggestuurd door de monumentenman. Maar nu? Ik zou er zo weer willen wonen. Alhoewel, wat ben ik blij met mijn paradijsje in Frankrijk.
Doki Bac